Dolina Gołębiewska a właściwie jej wschodnia część znana była już kuracjuszom dr Haffnera, który na szczycie wzniesienia piętrzącego się u zbiegu dzisiejszych ulic Armii Krajowej i 23 Marca urządził w 1829 r. punkt widokowy. PóĽniej stanął tam pawilon kawiarniany i otwarty został lokal rozrywkowy, do którego spieszono chętnie ze względu na wspaniały widok z tego miejsca. Przez jakiś czas popularne były wycieczki grupowe na to miejsce, organizowane w księżycowe wieczory.

Wyprawy te urozmaicono sobie grą na gitarach, skrzypcach i fletach oraz śpiewem chóralnym. Wiadomości o omawianym wzgórzu sięgają połowy XVII w. Wchodziło ono w obręb majątku zwanego Dworem VII, którego właścicielem w owym czasie był patrycjusz gdański nazwiskiem Stiewe. Należał do niego m. in. Pas gruntu w obszarze wynoszącym ponad 2 łany, ciągnący się od dzisiejszej ul. 1 Maja ku północy. Objęte granicami Dworu wzniesienie nazywano od jego właściciela Górą Stiewego.